کد مطلب:47484 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:12

گنجینه پرسمان » قرآن

آية شريفة كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَ َحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِين...;(بقره،213) اين دورهاي كه مردم امت واحده بودهاند مربوط به چه عصر و زماني است؟

مراد از آن دوره، اولين تشكيل اجتماع بشري بعد از خلقت آدم و حوا8 است.

از آن جا كه افراد انسان به حسب فطرت، مدني و اجتماعي است، در آغاز تشكيل اجتماع انساني، به صورت گروه واحد و يكنواختي بودند; بعداً در ميان ايشان به مقتضاي فطرت، در كسب مزاياي حياتي، اختلافاتي بروز نمود; رفع اين اختلافات و مشاجرات محتاج وضع قوانين و نظامات مناسبي بود. لذا ايزد متعال، پيامبراني برانگيخت و با ايشان احكام و قوانيني در شكل دين براي بشر فرستاد، و بشارتها و تهديدهايي به آنها ضميمه كرد، و با يك سلسله وظايف عبادي كامل نمود. هر چند باز در برخي امور از جمله در معارف ديني و امور مبدأ و معاد و... اختلافاتي پيدا شد، كه اين اختلافات يا از جهت امور دنيوي و يا ديني بود.

لذا، آية فوق 1. علت تشريع اصل دين 2. تكليف كردن انسان 3. و سبب اختلافاتي كه انسان در اجتماع اول خود در آن واقع شد را بيان ميكند. و در ضمن بيانگر اين واقعيت نيز هست كه دين الهي، تنها راه سعادت انساني و اصلاح كنندة امور حياتي است. دين است كه فطرت را با فطرت اصلاح ميكند، و قواي مختلفه را هنگام طغيان به حال اعتدال بر ميگرداند، و رشتة زندگاني دنيوي و اخروي، مادي و معنوي انسان را به نظم در ميآورد.(ر.ك: ترجمه الميزان، علامه طباطبايي;، ج 2، ص 153 و 154، بنياد علمي و فرهنگي علامه طباطبايي;.)